We schrijven 1997, of 1998, dat weet ik niet meer exact.
Ik woonde met mijn gezin in Denemarken en op 1 van de ritjes naar huis drong het tot me door, dat mijn zicht toch wel erg slecht was. Pas op het laatst verkeersborden kunnen lezen en die kentekens zijn toch niet goed leesbaar meer
Ergens in Nederland heb ik met spoed mijn eerste bril gekocht. Er ging weer een wereld voor me open. De bomen hadden plotseling weer allemaal kleine blaadjes aan de bomen.
Al die jaren heb een een soort haat-liefde verhouding met de bril. Zo vind ik 'm met breien, haken, lezen vet irritant en ik krijg er ook nog eens juist zere ogen van.Tussendoor contactlenzen geprobeerd, maar dat was het toch ook niet. De bril heb ik dan ook vaak alleen in de auto op.
Langzaamaan was ik weer op het punt gekomen, dat kentekens voor mij niet goed leesbaar meer zijn, dat de blaadjes een prachtige kleur krijgen. Maar de vorm? Ik zie ze niet.
Dus gisteren maar weer eens op pad voor een nieuwe bril. Volgens de vriendelijke opticien zal ik 'm nooit weer af doen... We gaan het meemaken. Eerst nog even een paar weekjes wachten tot ie klaar is.
